کد مطلب:90323 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129

پرواپیشگان با خواندن نماز، با خدا سخن می گویند و با تلاوت قرآن، خدا با آنها سخن می گوید، كلام الهی را چگونه بازگو می كنند؟ آهسته و آرام و با ترتیل.

«و عن الصادق علیه السلام: الترتیل هو ان تتمكث به و تحسن به صوتك و اذا مررت بایه فیها ذكر الجنه فاسئل الله الجنه و اذا مررت بایه فیها ذكر النار فتعوذ بالله من النار.»: امام صادق علیه السلام فرمود: ترتیل قرآن این است كه كلمات را شمرده شمرده، ادا نمایی و با صوت نیكو بخوانی. اگر به آیه ای بگذری كه در آن از بهشت یاد شده، از خداوند بهشت را تمنا كن و اگر آیه ای تلاوت كنی كه از آتش جهنم، سخن به میان آورده است، به خدا پناه ببر، از دوزخ و عذاب در آن.

پرواپیشه گان، با قرآن انس دارند، روح لطیف و تیزپرواز آنها، جز به آشیانه ی قرآن به جایی توجه ندارد، آنچنان آیات قرآن در اعماق وجودشان، اثر می گذارد كه از درون و

[صفحه 204]

برون آنان، ندای قرآن، آوای دلنشین قرآن، دستورات قرآن و رهنمودهای قرآن، نمایان است. گفتار و رفتار آنان، از قرآن نشات می گیرد و این گروه، بر اثر دلبستگی شان به قرآن، آنها را حلیف القرآن می نامند.

ابی الجارود می گوید: به مدینه ی منوره وارد شدم، می خواستم زین بن علی بن الحسین را ملاقات كنم، از هر كس سوال او می گرفتم در جوابم می گفت: او حلیف قرآن است، یعنی با قرآن عهد و پیمان بسته است كه از آن جدا نشود.

این عبارت را معمولا در جایی استعمال می كنند كه شخص همیشه با چیزی بوده و از آن مفارقت نكند. مانند اینكه گویند: فلان حلیف البیت، یا حلیف الفراش است، یعنی همیشه در خانه است و با كسی نشست و برخاست ندارد و یا بر اثر شدت مرض، در بستر بیماری افتاده و قدرت جا به جا شدن ندارد.

كوتاه سخن آنكه پرواپیشگان خانه ی دل را برای قرآن، تخلیه نموده و نور قرآن، در درون و برون آن می تابد. در این وقت است كه خصلتهای پسندیده، در آن تجمع یافته و اخلاق فاسد كه شیاطین گناه پرورند، از آن رخت برمی بندد.

صفحه 204.